Στην τελευταία τάξη του Λυκείου δυσκολευόμουν να δω στον πίνακα, αργότερα ως φοιτήτρια νοσηλευτικής όχι μόνον δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τα μαθήματα αλλά δυστυχώς ούτε να διαβάσω καλά-καλά μπορούσα γιατί έχανα τις σειρές και αναγκαζόμουν να διαβάζω με πολύ αργό ρυθμό. Οι οφθαλμίατροι διέγνωσαν πως είχα τη νόσο Stargardt’s. Παρ´όλες τις φοβερές δυσκολίες, μπόρεσα και εργάστηκα στον τομέα μου για είκοσι χρόνια. Η όραση μου όμως μειωνόταν συνεχώς και αναγκάστηκα να παραιτηθώ γιατί δεν τα κατάφερνα πια. Από το 2008 με παρακολουθεί η Οπτομέτρης Κα Τατιάνα Σκούταρη και χρησιμοποιώ τα
ειδικά γυαλιά χαμηλής όρασης, ανέκτησα όραση και ποιότητα ζωής. Διαβάζω, βλέπω το θερμοστάτη και ανάβω το καλοριφέρ, ταξιδεύω μόνη μου στην Αθήνα και μετακινούμαι χωρίς να χρειάζομαι τη βοήθεια κανενός. Προπάντων, είμαι πολύ χαρούμενη γιατί η όραση μου έχει βελτιωθεί τόσο που έγινα ξανά αυτόνομη.